Prachtig voorbeeld van een 'blended game': De slag om Dondervoort

Op het seminar van Saganet op 15 maart zag ik een prachtig voorbeeld van een 'blended' game.
Uit het verslag van het seminar:

'Vele deelnemers liepen vol enthousiasme deze workshop uit en zouden zelf ook wel weer tussen de 12 en 15 willen zijn om deze game te mogen spelen in de klas.
Jennemie Stoelhorst van de Vereniging Nederlandse Vestingsteden (VNV) zou er eigenlijk niet bij zijn,maar vond dat ze als opdrachtgever van deze game toch eigenlijk niet mocht missen en was benieuwd naar onze reactie. De VNV was het er over eens: “we moeten een game hebben voor onze doelgroep 12- tot 15-jarigen.” Van de historische games die zij vonden en die zij zelf hebben gespeeld vonden zij echter de impact maar matig. Daarom besloten ze: “dat het met name moest gaan om de kwaliteit van de game, en dat de content later kwam.” Het moest een game voor en door jongeren worden.
Daarom werd de HKU gevraagd om dit “educatieve social game'te maken. Tim Bosje, Masterstudent van de HKU en deel van het team, neemt de presentatie over en maakt
meteen indruk door de trailer waarin het spel wordt neergezet. Daarna geeft hij ons een kijkje achter de schermen; hoe wordt het spel ingezet?
Slag om Dondervoort heeft als doel jongeren te leren over vestingsteden in Nederland tijdens de Tachtigjarige Oorlog. De game duurt een week, en wordt op school (offline) en thuis (online) gespeeld. Het spel wordt gespeeld door een hele klas, alle leerlingen doen mee. De eerste uitdaging was dan ook om de klas te transformeren naar burgers van een vestingstad in die periode. Aan de start van de week krijgen de leerlingen een profieltest. Op basis daarvan worden de 16 rollen toebedeeld: worden zij bijvoorbeeld stoere soldaat, edelvrouwe, aannemer,dokter, wijze vrouw, rechter, dief, stadbestuurder of zelfs hoerenmadam? De link tussen de rollen en de test is “geïnspireerd op Belbin, maar we hebben voornamelijk naar onszelf gekeken toen we zo oud waren” aldus Tim.
Iedereen krijgt een huisje in Dondervoort, dat zij kunnen opknappen. Hoe meer zij dat doen en afhankelijk van hun rol, hoe meer vaardigheden zij krijgen op het gebied van verdediging,informatie, negatieve actie en positieve actie.
Dit opknappen gebeurt allemaal online. Dat heeft een reden. Een deel van de burgers is namelijk ook verrader en heult samen met de vijandige Spanjaarden, die elke nacht de stad aanvallen. De burgers moeten zowel samenwerken om een goede verdediging neer te zetten, maar ook elkaar in de gaten houden,want sommigen willen de verdediging saboteren.
Het offline deel van het spel vindt overdag op school plaats. Na de aanval in de nacht krijgt elke rol een stukje informatie. Alles samengevoegd geeft een beeld van wat de Spanjaarden willen gaan doen. Maar de verraders kunnen dus misleiden. Overdag vindt overleg plaats. Thuis kiest elke rol welke acties hij/zij wil ondernemen en voert dat online in. De resultaten zijn de volgende dag weer te
zien, waarna dit proces zich opnieuw afspeelt.
Niet alleen wij waren enthousiast, ook de filmpjes van de deelnemende leerlingen in de tests waren daarin aanstekelijk. Op dit moment verkent de VNV de mogelijkheden van de inzet van het game en de financiering ervan. Verschillende ideeën werden geopperd: zet het in bij de buitenschoolse opvang,op zomerkampen. Laat bedrijven dit ook spelen als uitje en maak zo je financiering rond.
Als de game af is, is meer informatie te vinden op www.vestingsteden.nl.'

Waarom was ik nu zo enthousiast over deze manier om een game in te zetten?
In de eerste plaats vanwege de manier waarop hier een behoorlijke dosis 'flow' wordt opgewekt, ook al gaat het hier wel degelijk om een 'echte' educatieve game. Het 'immersive' effect van de game vloeit naar mijn idee rechtstreeks voort uit het feit dat leerlingen zich terdege met hun rol identiceren, door de slimme move om ze hun rol toe te delen op basis van een testje. Dat dat testje nu niet direct zou voldoen aan de maatstaven van de Rijks Psychologische Dienst doet er niet zoveel toe; het gaat erom dat leerlingen zich in de uitkomst kunnen herkennen en dat doen ze dan ook.
De andere reden waarom ik dit een heel geslaagde game vind, ligt in de veelzijdigheid ervan. Educatieve games zijn vaak toegespitst op één vak of topic, terwijl commerciële games doorgaans op meerdere manieren kunnen worden ingezet. Dat geldt ook voor deze game. De Slag om Dondervoort kan worden ingezet voor geschiedenis, maar ook voor bijvoorbeeld rekenen, economie, design, sociale vaardigheden en samenwerking. Ik kan me ook goed voorstellen dat de game prima zou passen in taalonderwijs.
In september organiseer ik voor de Sig Virtuality een seminar over didactiek rond games; ik heb Tim gevraagd om daar zijn game te laten zien en ik hoop dat hij meedoet.