Vorige week heb ik een gastles gegeven op een middelbare school over de vraag wat je van games kunt leren. Tot mijn verrassing gaf nog geen kwart van de leerlingen aan thuis ook games te spelen. Dat is dus nog minder dan wat ik mijn onderzoek in het MBO vond; daar speelde de helft van de leerlingen regulier games. Ik word steeds nieuwsgieriger: ligt het in Nederland nu ècht anders, of kloppen de buitenlandse cijfers niet?
Na een korte inleiding gingen de leerlingen aan de slag met de opdracht om uit te zoeken wat je allemaal van World of Warcraft zou kunnen leren. Ondanks het feit dat geen van de leerlingen dit spel zelf bleek te spelen, plus het korte tijdsbestek waarin ze er dus èn achter moesten komen hoe de game in elkaar zit, èn wat je er zoal van kunt opsteken, kwamen de leerlingen met een behoorlijke hoeveelheid creatieve mogelijkheden op de proppen, zoals Engels, met geld omgaan, samenwerken, anderen overtuigen, je fantasie gebruiken bij het bedenken van oplossingen etc.
Aan dat lijstje zou je nog kunnen toevoegen: (hr)management, journalistiek, onderzoek, simulaties van bijvoorbeeld epidemieën, oriëntatie, plannen, burgerschap en gebruik van jargon als analogie. On line games als WoW bieden een schat aan mogelijkheden, maar zijn om een aantal redenen lastiger in het onderwijs in te zetten dan off-line games.
Donderdag nog een les; dan gaan we het hebben over de vraag wat je met games over de maatschappij kunt leren.
Beste Ineke,
BeantwoordenVerwijderenje schrijft "Ik word steeds nieuwsgieriger: ligt het in Nederland nu ècht anders, of kloppen de buitenlandse cijfers niet?" -- ben je niet op de hoogte van de Nederlandse cijfers? Kijk eens op
http://www.nationaalgamingonderzoek.nl
In het algemeen geven die cijfers de indruk dat gaming zeer wijd verbreid is; meer dan je op basis van eigen indruk/kleine peilingen zou verwachten.
Met vriendelijke groeten,
Eelco Braad
Hallo Eelco,
BeantwoordenVerwijderenvoor mijn onderzoek naar de effecten van games heb ik naarstig gezocht naar Nederlandse gegevens, maar die vond ik toen nauwelijks. Ín een van de schaarse gevallen kon je er zelfs alleen achter komen door het rapport aan te schaffen. Blij dat er intussen wel het een en ander over bekend is (al zou je als rechtgeaard onderzoeker natuurlijk eigenlijk altijd het volledige rapport moeten lezen, maar ja, tijd, tijd!) :)
Juist omdat ik in buitenlandse rapporten steeds van die hoge cijfers tegenkom ben ik steeds weer verbaasd wanneer ik aanwijzingen voor het tegendeel tegenkom, zoals nu dus weer, maar ook bij reacties van anderen.
vriendelijke groet,
Ineke Verheul